فهرست مطالب

غدد درون ریز و متابولیسم ایران - سال هفتم شماره 4 (پیاپی 28، زمستان 1384)

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال هفتم شماره 4 (پیاپی 28، زمستان 1384)

  • 108 صفحه، بهای روی جلد: 5,000ريال
  • تاریخ انتشار: 1385/02/15
  • تعداد عناوین: 12
|
  • مقالات پژوهشی
  • فرزاد حدائق، هادی هراتی، فریدون عزیزی صفحه 293
    مقدمه
    این مطالعه به منظور تعیین نقش مراحل ابتدایی اختلال هومئوستاز گلوکز در پیش بینی موارد جدید دیابت نوع 2 در جمعیت شهری تهران طراحی شده است.
    مواد و روش ها
    این مطالعه بر اساس فاز دوم مطالعه قند و لیپید تهران و در سال های 84-77 بر روی 4134 نفر از افراد غیر دیابتی بالای 20 سال شرق تهران انجام شده است. قند ناشتا و دو ساعت بعد از مصرف 75 گرم گلوکز هم در فاز اول)بین سال های (77-79 و هم در فاز دوم)بین سال های (80-83 در تمامی این افراد اندازه گیری شد. معیارهای انجمن دیابت آمریکا (ADA) در سال های 1997 و 2004 در تعریف اختلالات تحمل گلوکز و دیابت استفاده شد.
    یافته ها
    بر اساس معیارهای سال 1997 شیوع تجمعی دیابت در افراد مبتلا به IFG همراه IGT به تنهایی، IGT تنهایی، IFG به تنهایی و افراد با قند طبیعی به ترتیب 32.3، 10.7، 9.5 و %1.2 بود. با استفاده از معیار جدید ADA شیوع دیابت در گروه های فوق به ترتیب 24.8، 6.5، 5.9 و %0.7 محاسبه شد. در آنالیز رگرسیون لجستیک چند متغیره، نسبت شانس ابتلا به دیابت در افراد با قند طبیعی، IFG به تنهایی، IGT به تنهایی و IFG همراه IGT به ترتیب 1، 6.5 (2.5 -16.7)، 7.7 (4.7 -12.6) و 28.9 (15.6 - 53.5) بود. پس از به کارگیری معیار جدید ADA نسبت های فوق به ترتیب 1، 4.6 (2.5 - 9.0)، 6.8 (3.6 - 12.9) و 27.1 (15.5 - 47.5) محاسبه شد. علاوه بر قند ناشتا و 2 ساعته (p<0.001)، نسبت دور کمر به باسن نیز عامل خطرساز مهمی برای ابتلا به دیابت جدید بود.
    نتیجه گیری
    ابتلا به IGT به تنهایی و IFG به تنهایی و مخصوصا IFG همراه IGT بر اساس هر یک از معیارهای ADA، شاخص های بسیار مهمی برای پیشگویی ابتلا به دیابت نوع 2 هستند.
    کلیدواژگان: IGT، IFG، دیابت نوع 2، بروز
  • یاسمن متقی پور، فراز والایی، پریسا امیری، حبیب امامی، فریبا محمدبیگی، رامبد حاجی پور، الهه عینی، آرش قنبریان، نرگس سربازی، صالح زاهدی اصل، فریدون عزیزی* صفحه 301
    مقدمه

    شاخص های سلامت روان ارتباط مستقیمی با ابتلا به بیماری های غیر واگیر جسمی و اختلالات روانی دارند. اطلاع از چگونگی این شاخص ها، نقش مهمی در برنامه ریزی سیاستگذاران بهداشتی جهت پیشگیری از بیماری های غیرواگیر ایفا می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان سلامت عمومی روان در بزرگسالان ساکن منطقه 13 شهر تهران در قالب بخشی از مطالعه آینده نگر قند و لیپید تهران انجام شد.

    مواد و روش ها

    در یک مطالعه مقطعی 927 نفر از ساکنان بالای 20 سال منطقه 13 تهران به تصادف انتخاب شدند. فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه 28 سوالی سلامت عمومی (GHQ-28) که قبلا برای جمعیت ایرانی معتبر شده بود توسط افراد مورد مطالعه تکمیل شد. در این پرسشنامه نمره برش 6 جهت شناسایی و غربالگری اختلالات روانی در نظر گرفته شد. برای مقایسه امتیاز حیطه های مختلف بین دو جنس، وضعیت تاهل، سطح سواد از آزمون های پارامتری من - ویتنی و کروسکال والیس استفاده شد. همچنین برای مقایسه نسبت وجود اختلال روانی در گروه های مختلف از آزمون مربع کای و جهت بررسی عوامل موثر در تعیین گروه مشکوک به اختلال روانی از رگرسیون لجستیک استفاده شد.

    یافته ها

    مجموعا (%43.3) 401 مرد و (%56.7) 526 زن مورد بررسی قرار گرفتند که از بین آنان (%52.8) 489 نفر مشکوک به اختلال روانی)امتیاز 6 و بالاتر(بودند. میانگین و انحراف معیار نمره کل پرسشنامه 7.0±5.4 با میانه 6 و مقیاس های پرسشنامه شامل جسمانی سازی علایم، اضطراب و اختلالات خواب، اختلال عملکرد اجتماعی و افسردگی به ترتیب 1.2 ± 1.7، 1.7 ± 2.0، 3.4 ± 2.0 و 0.75 ± 1.4 (انحراف معیار ± میانگین) بود. میانه مقیاس های مذکور به ترتیب 0، 1، 3 و 0 محاسبه شد. فراوانی زنان با نمره 6 و بالاتر (نمره برش) به میزان معنی داری بیشتر از مردان بود %59.7) در مقابل %6.43، (p<0.001.

    نتیجه گیری

    فراوانی افراد مشکوک به اختلالات روانی در این مطالعه در مقایسه با دیگر مطالعات بیشتر بوده است. بنا به اهمیت و نقش بهداشت روان به عنوان یکی از مهمترین عوامل توسعه جوامع انسانی و همچنین بار مادی و معنوی ناشی از این بیماری ها اتخاذ سیاست های پیشگیرانه به ویژه در خصوص زنان ضروری به نظر می رسد.

    کلیدواژگان: سلامت عمومی روان، بیماری های غیرواگیر، مطالعه قند و لیپید تهران
  • محبوبه ندری، محمود جلالی، علی اکبر صبور، محمود جدی تهرانی، احمدرضا درستی صفحه 307
    مقدمه
    گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (GAD) آنزیم کاتالیز کننده واکنش تبدیل گلوتامیک اسید به گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) است که ایزو آنزیم 65 کیلو دالتون آن در سلول های بتا جزایر پانکراس وجود داد. در دوره قبل از دیابت بالینی و طی تخریب سلول های بتا این اتو آنتی ژن آزاد شده اتو آنتی بادی های آن در سرم پدیدار می شوند. حداکثر 10 سال قبل از پیدایش علایم بالینی دیابت (Islet Cell Auto antibodies) ICAS را می توان در سرم افراد بیمار دیابتی یافت. از جمله این اتو آنتی بادی ها اتو آنتی بادی ضد گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (anti-GAD) است که زودتر از سایر آنتی بادی ها در سرم ظاهر می گردد و نشانگر مهم و مفیدی در پیش بینی ابتلا به دیابت خصوصا در وابستگان درجه یک بیماران است و از این جهت در اتخاذ تدابیر درمانی پیشگیرانه حایز اهمیت است. به منظور تعیین و مقایسه مقادیر اتو آنتی بادی anti-GAD، این مطالعه روی بیماران دیابتی نوع 1، وابستگان آنان و افراد سالم انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    مطالعه حاضر یک مطالعه مورد - شاهدی است که با روش نمونه گیری تصادفی بر روی 50 بیمار دیابتی نوع 1 با میانگین سنی 12.24 ± 6.2 سال و با میانگین مدت ابتلای 34.5 ± 8.4 ماه و 35 نفر از وابستگان درجه یک بیماران و 50 فرد سالم بدون سابقه ابتلای فردی یا خانوادگی به دیابت که از لحاظ سن و جنس با گروه بیمار یکسان انتخاب شده بودند، صورت گرفت. مقدار قند خون ناشتا (FBS) در گروه وابستگان بیماران و افراد سالم اندازه گیری و طبیعی بودن آن محرز گردید. مقدار anti-GAD در سرم هر سه گروه بیماران، وابستگان بیماران و افراد سالم به روش الیزا (ELISA) اندازه گیری شد.
    یافته ها
    بین مقدار anti-GAD در دو گروه مورد با میانه و دامنه 28 (5-2700) و گروه شاهد با میانه و دامنه 2 (0-10) نانو گرم در میلی لیتر تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد (p<0.0001). همچنین بین مقدار anti-GAD در گروه وابستگان بیماران با میانه و دامنه 7 (0-950) ng/mL و گروه شاهد تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد (p<0.01) بین مقادیر میانگین سن (سال) و مدت ابتلا (ماه) در دو گروه از بیماران با تیترهای مثبت و منفی تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد (p<0.05). بین میزان آنتی بادی و سن بیماران، مدت ابتلا به بیماری و سن شروع بیماری رابطه منفی وجود داشت)به ترتیب -0.155، -0.158، (r=-0.036.
    نتیجه گیری
    از آنجا که مقادیر anti-GAD در بیماران دیابتی نوع 1 و وابستگان این بیماران افزایش معنی دار دارد، اندازه گیری anti-GAD شاخص مهمی در شناسایی و تشخیص بیماران در مرحله قبل از دیابت بالینی است.
    کلیدواژگان: گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (anti، GAD، (GAD، دیابت، ICAS
  • حسن رضوانیان، علی حاجی غلامی، علی کچویی، ساسان حقیقی، گشتاسب ستاری، مرضیه امینی، مسعود امینی صفحه 315
    مقدمه
    افزایش سطح سرمی هموسیستیین، به عنوان یک عامل خطر مستقل برای بیماری های قلبی - عروقی، در بیماران مبتلا به هیپوتیروییدیسم مطرح شده است. با توجه به تاثیر لووتیروکسین بر کاهش هموسیستیین در این بیماران و نقش اساسی اسید فولیک در چرخه متابولیک این ماده، در این مطالعه تلاش شده تا سطح هموسیستئین در بیماران هیپوتیرویید تحت درمان با ترکیب اسید فولیک و لووتیروکسین با بیماران تحت درمان با لووتیروکسین به تنهایی مقایسه گردد.
    مواد و روش ها
    در این کارآزمایی بالینی دو سوکور، 60 بیمار هیپوتیرویید به صورت تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شده تحت درمان با لووتیروکسین (50-100 μg) همراه با 1 mg اسیدفولیک (گروه مورد) یا دارونما (گروه شاهد) قرار گرفتند. سطح هموسیستئین، اسیدفولیک و ویتامین B12 ناشتا در ابتدا و پس از طبیعی شدن سطح TSH در نمونه ها اندازه گیری و مقایسه شد.
    یافته ها
    سطح هموسیستیین در گروه مورد از 15.77 ± 6.33 μmol/L به 10.8 ±3.54 μmol/L (p<0.001) و در گروه شاهد از 15.69 ± 6.4 μmol/L به 13.9 ±6 μmol/L (p=0.03) کاهش یافت. اختلاف موجود در میانگین هموسیستئین در دو گروه پس از اتمام دوره درمان معنی دار بود (p=0.0165).
    نتیجه گیری
    اگر چه در پی درمان، سطح هموسیستیین در هر دو گروه کاهش داشته، میزان این کاهش در گروه دریافت کننده لووتیروکسین و اسیدفولیک بیشتر بود. به نظر می رسد استفاده همزمان از اسید فولیک و لووتیروکسین بتواند اثار مخرب هموسیستیین را که در دوره های زمانی کوتاه نیز تظاهر می یابد، به صورت موثرتری کنترل نماید.
    کلیدواژگان: هیپوتیروئیدیسم، هموسیستئین، اسید فولیک، بیماریهای قلبی، عروقی
  • علی محمدزاده، ایرج حیدری، فریدون عزیزی صفحه 321
    مقدمه
    کم کاری تیرویید یکی از بیماری های نسبتا شایع کشور است که بر دستگاه های مختلف بدن اثرات متفاوتی داشته و نشانه هایی ایجاد می کند. یکی از این نشانه ها، خشونت صداست که باعث اختلال در ارتباط گفتاری می شود. به منظور بررسی دقیق تر آن و یافتن ارتباط با کم کاری تیرویید این پژوهش صورت گرفته است.
    مواد و روش ها
    در این بررسی 15 بیمار که پس از آزمایش های هورمونی)با غلظت T4 کمتر از5 μg/dL و غلظت TSH بیشتر از (10 mu/L توسط متخصص غدد به عنوان بیمار مبتلا به هیپوتیروییدی تشخیص داده شده بودند، به آسیب شناس گفتار و صوت ارجاع داده شدند و توسط دستگاه Visipitch و برنامه MDVP تحت آنالیز صوتی قرار گرفتند.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که اکثر بیماران (%93) به درجات مختلف دارای گرفتگی صدا بودند و خشونت صدا، نفس آلودگی و احساس توده در حنجره از علایم شایع آنها بود. فرکانس پایه Fo نمونه های مورد مطالعه با میانگین و انحراف معیار 200± 47 با مقادیر طبیعی اختلاف معنی داری نشان داد (p<0.01). کمیت ژیتر نیز در نمونه های مورد مطالعه با میانگین و انحراف معیار 1.79 ± 1.31 اختلاف معنی داری با مقادیر طبیعی دارد (p<0.01). همچنین پارامتر شیمر در نمونه ها با میانگین و انحراف معیار 6.15 ± 4.66 دارای اختلاف معنی داری با مقادیر طبیعی است (p<0.01).
    نتیجه گیری
    نتایج این بررسی، شیوع بالای مشکلات صوتی در افراد مبتلا به کم کاری تیرویید را نشان داد.
    کلیدواژگان: کم کاری تیروئید، پارامترهای صوت، دیسفونی
  • فروغ نخستین، عبدالحمید باور، مهدی هدایتی، صالح زاهدی اصل، سیدمحمود لطیفی صفحه 325
    مقدمه
    با توجه به عوارضی مانند شوک سپتیک، آنمی، کم وزنی هنگام تولد که پیلونفریت برای مادر و جنین به همراه دارد شناخت عوامل خطرزای آن می تواند در درمان به موقع و موثر پیلونفریت کمک کننده باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی دیابت در مادران باردار مبتلا به پیلونفریت و مقایسه آن با فراوانی دیابت در مادران بارداری است که پیلونفریت ندارند.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه که به صورت گذشته نگر انجام شده است، 300 پرونده از پرونده های مادران بارداری که بر اساس کدهای، ICD 10-CM با تشخیص نهایی پیلونفریت در بخش زنان بیمارستان امام خمینی اهواز تحت درمان قرار گرفته اند (گروه بیمار) و 310 پرونده از پرونده های مادران بارداری که بر اساس این کدگذاری، کد پیلونفریت نداشتند (گروه شاهد) به طور تصادفی انتخاب و بررسی شده است. اطلاعات لازم از پرونده ها استخراج شد و با استفاده از آزمون مربع کای و پیرسون و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    از 300 مورد گروه بیمار، 50 مورد و از 310 مورد گروه شاهد 60 مورد به علت سابقه عفونت ادراری از مطالعه خارج شدند. %10.8 از خانم های باردار مبتلا به پیلونفریت و %7.2 از مادران باردار گروه شاهد دیابت داشتند (p=0.14). شیوع دیابت بارداری در گروه مبتلا به پیلونفریت %5.6 و در گروه شاهد (p=0.86) %5.2 و شیوع دیابت آشکار در گروه مبتلا به پیلونفریت و گروه شاهد به ترتیب %5.2 و (p=0.04)%2 به دست آمد.
    نتیجه گیری
    براساس این مطالعه، اگر چه شیوع دیابت بارداری در مادران باردار مبتلا به پیلونفریت در مقایسه با مادران باردار گروه شاهد تفاوت آماری معنی داری نداشت، شیوع دیابت آشکار بین دو گروه بیمار و شاهد تفاوت معنی دار نشان داد.
    کلیدواژگان: دیابت، پیلونفریت، بارداری
  • لیلاآزادبت، پروین میرمیران، احمد اسماعیل زاده، فریدون عزیزی صفحه 331
    مقدمه
    این مطالعه با هدف تعیین اثرات مصرف دراز مدت رژیم غذایی با مقدار چربی متوسط %30) انرژی از چربی(در مقایسه با رژیم غذایی کم چرب %20) انرژی از چربی(بر عوامل خطر بیماری های قلبی - عروقی صورت گرفت.
    مواد و روش ها
    این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که طی 14 ماه بر روی 89 فرد چاق یا دارای اضافه وزن (BMI? 25 kg/m2) انجام شد. افراد مورد مطالعه به طور تصادفی به دو گروه مصرف کننده رژیم کاهش وزن با چربی متوسط %30) از انرژی((n=45) یا رژیم کاهش وزن با چربی کم %20) از انرژی((n=44) تقسیم شدند. اندازه گیری وزن، دور کمر، LDL-C، HDL-C، کلسترول تام، تری گلیسرید، فشار خون سیستولی و دیاستولی به عنوان متغیرهای وابسته اصلی در ابتدای مطالعه، انتهای ماه هفتم و چهاردهم صورت گرفت. جهت مقایسه متغیرهای اصلی در دو گروه از آزمون t و جهت مقایسه هر گروه با وضعیت ابتدایی از آزمون t زوجی استفاده شد.
    یافته ها
    خصوصیات همه افراد که به طور تصادفی در هر یک از دو گروه قرار گرفته بودند یکسان بود. رژیم غذایی با چربی کم و متوسط بر عوامل خطر بیماری های قلبی - عروقی در پایان ماه هفتم مشابه بود. ولی رژیم کاهش وزن با چربی متوسط تاثیر بیشتری بر وزن -4.9 ± 1.5 kg) در مقابل -2.7 ± 1.1 کیلوگرم؛ (p<0.0001، دور کمر -5.5 ± 2.4) سانتی متر در مقایسه با 2.3 ± 1.3 سانتی متر؛ (p<0.0001، و سایر عوامل خطر بیماری های قلبی - عروقی در مقایسه با رژیم کم چربی پس از گذشت 14 ماه داشت.
    نتیجه گیری
    رژیم غذایی با چربی متوسط ممکن است اثر بهتری بر عوامل خطر بیماری های قلبی - عروقی در مقایسه با رژیم غذایی کم چربی در دراز مدت داشته باشد.
    کلیدواژگان: رژیم غذایی با چربی متوسط، رژیم غذایی کم چرب، عوامل خطر بیماری های قلبی، عروقی، دراز مدت، کاهش وزن
  • بهزاد حیدری، پرهام حیدری، محمدعلی قاضی میرسعید، شیث امینی صفحه 341
    مقدمه
    کمر درد یک علامت شایع در افراد جامعه به ویژه در سالمندان و شایعترین چهره بالینی استئوپوروز بوده و نشانه ای از شکستگی مهره ها نیز به شمار می آید. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی کاهش توده استخوانی در بیماران یائسه که به علت کمر درد مراجعه کرده اند انجام شده است.
    مواد و روش ها
    155 بیمار زن یائسه مبتلا به کمر درد وارد مطالعه شدند. فراوانی استئوپروز و استئوپنی با اندازه گیری تراکم استخوان (Bone mineral densiy BMD gr/cm2) در نواحی ستون فقرات کمری و مفصل ران با یک دستگاه سنجش تراکم نورلند مدل Excell با روش Dual-energy x-ray absorptiometry (DXA) تعیین شد. پارامترهای Z-score، T-score ناحیه فقرات کمری (L2-L4) و ناحیه گردن استخوان ران (Femoral neck) تعیین شد. فراوانی استئوپوروز و استئوپنی بر اساس معیارهای سازمان بهداشت جهانی تایید شد. بیماران مبتلا به بیماری های اسکلتی عضلانی التهابی، کمردردهای التهابی، فتق دیسک بین مهره ای، بیماری های بدخیم و عفونی ستون فقرات، بیماران با سابقه جراحی ستون فقرات، جراحی رحم و تخمدان و بیماران تحت درمان با استروئیدهای خوراکی یا تزریقی از مطالعه خارج شدند. در آنالیز آماری از آزمون t و مربع کای استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران 64 ± 8 سال و میانگین مدت یائسگی 16 ±9 سال بود. BMD فقرات کمری (L2-L4) معادل 0.70±0.13 g/cm2 و گردن استخوان ران 0.79 ± 0.18 g/cm2 بود. در ناحیه فقرات کمری %30 بیماران و در ناحیه گردن استخوان ران %56 بیماران استئوپوروز داشتند. %61.5 بیماران حداقل در یک ناحیه از فقرات کمری یا گردن استخوان ران استئوپوروز نشان دادند. در ناحیه فقرات کمری %40 بیماران Z-score کمتر از -1 و %22 کمتر از -2 داشتند و در ناحیه گردن استخوان ران این نسبت به ترتیب %37 و %11 بوده است. تراکم استخوان گروه سنی 70 سال و بالاتر در مقایسه با گروه سنی زیر 70 سال در ناحیه گردن استخوان ران به مقدار %14 و در ناحیه فقرات کمری به مقدار %10 کمتر بود)به ترتیب، p<0.02 و (p<0.01. خطر بروز استئوپوروز 10 سال پس از شروع یائسگی 5.6 برابر افرادی بود که از مدت یائسگی آنها کمتر از 10 سال گذشته بود.
    نتیجه گیری
    یافته های این مطالعه نشان می دهد که اکثر زنان یائسه مبتلا به کمر درد، دچار استئوپنی و یا استئوپوروز در ناحیه ستون فقرات و به ویژه استخوان ران هستند و به این علت در معرض خطر شکستگی مهره ها و تشدید کمردرد و نیز شکستگی استخوان ران هستند.
    کلیدواژگان: کمردرد، استئوپوروز، یائسگی، دانسیتومتری
  • مریم توحیدی، فرزاد حدائق، هادی هراتی، مرجان فرشادی، پریسا استعانه صفحه 347
    مقدمه
    دیابت نوع 1 یک اختلال خودایمنی است که با پیدایش طیف مختلفی از پادتن های خودی علیه اندام های مختلف از جمله آنتی بادی ضد کاردیولیپین (ACLA) همراهی دارد. ارتباط ACLA با دیابت نوع 1 مورد بررسی گسترده ای قرار نگرفته است. هدف این مطالعه تعیین شیوع IgG ACLA و IgM و بررسی ارتباط احتمالی آن با سایر پادتن های خودی، مدت ابتلا و سطح کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 بوده است.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه مقطعی، 48 بیمار دیابتی نوع 1 در شهر بندرعباس پس از جور کردن برای سن و جنس با 41 فرد سالم، از نظر وجود IgG) ACLA و (IgM، فاکتور روماتوئید (RF) و پادتن ضد هسته ای (ANA) مورد بررسی قرار گرفتند.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران دیابتی 20.5±10 سال بود. تیترهای بالای IgG) ACLA و یا (IgM در افراد دیابتی نسبت به افراد سالم بالاتر بود 18) در برابر (%0 که البته این اختلاف بین زن و مرد معنی دار نبود)به ترتیب 4 و (%12. برخلاف ACLA IgG میانگین سطح سرمی ACLA IgM در بیماران دیابتی به مراتب بالاتر از گروه سالم بود 6.8 ±2.8) در برابر (4.5 ±2.4 GPLU/ml. در گروه دیابتی ها، در افرادی که تیتر بالای ACLA داشتند [ACLA(+)] سن تقویمی و سن ابتلا به دیابت نسبت به کسانی که دارای تیتر طبیعی بودند بالاتر بود ولی بین آنها اختلاف معنی داری از نظر مدت زمان ابتلا به دیابت و نیز سطح HbA1C دیده نشد. بین بیماران دیابتی تازه تشخیص داده شده)کمتر از 1 سال از زمان تشخیص(و دیابتی قدیمی)مدت بیماری بیشتر از 1 سال(تفاوتی از نظر فراوانی و میانگین تیتر پادتن ضد کاردیولیپین مشاهده نشد. همچنین در بیماران ACLA(+) فراوانی فاکتور روماتوئید مثبت نسبت به گروه ACLA(-) بالاتر بود 25) در برابر (%0.
    نتیجه گیری
    شیوع نسبتا بالای ACLA(+) در بیماران دیابتی نوع 1 و ارتباط آن با سایر پادتن های خودی می تواند بیانگر یک پاسخ ایمنی غیرطبیعی در مراحلی از سیر دیابت نوع 1 باشد. لذا به نظر می رسد که ACLA را بتوان به لیست پادتن های خودی که باید در بیماران دیابتی نوع 1 اندازه گرفت اضافه کرد.
    کلیدواژگان: پادتن ضد کاردیولیپین، دیابت نوع 1
  • حمیرا زردوز، صالح زاهدی اصل، محمدکاظم غریب ناصری صفحه 355
    مقدمه
    با وجود مطالعات متعدد هنوز نقش دقیق استرس، به ویژه استرس روانی، در ایجاد دیابت مشخص نیست. این مطالعه به بررسی تاثیر استرس روانی (محدودیت حرکتی) مزمن بر ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده موش صحرایی پرداخته است.
    مواد و روش ها
    موش های صحرایی نر نژاد ویستار به دو گروه مساوی شاهد و آزمون تقسیم شدند)هر گروه 8 سر(. در گروه آزمون استرسورهای محدود کننده روزانه 2 بار، هر بار یک ساعت و به مدت 15 و 30 روز اعمال شدند. هنگام شروع و پس از پایان دوره های آزمایش پس از اندازه گیری وزن، از حیوانات نمونه خون تهیه و مقادیر گلوکز، انسولین و کورتیکوسترون ناشتای پلاسما اندازه گیری شد. در روز بعد جزایر لانگرهانس حیوانات)از هر گروه 5 سر(جدا شد و ترشح استاتیک انسولین از جزایر در حضور غلظت های مختلف گلوکز 2.8)، 5.6، 8.3 و 16.7 میلی مولار(بررسی شد.
    یافته ها
    غلظت گلوکز ناشتای پلاسما در روز پانزدهم در گروه آزمون در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی داری نشان داد، در حالی که این افزایش در روز سی ام معنی دار نبود. غلظت انسولین ناشتای پلاسما در روزهای پانزدهم و سی ام کاهش معنی داری در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد نشان داد. افزایش معنی دار غلظت کورتیکوسترون ناشتای پلاسما تنها در روز پانزدهم در گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد مشهود بود. مقایسه میزان ترشح انسولین از جزایر در حضور غلظت های مختلف گلوگز افزایش معنی دار میزان ترشح انسولین را در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد تنها در روز سی ام نشان داد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که استرس روانی مزمن سبب افزایش جواب به گلوکز جزایر لانگرهانس جدا شده پانکراس موش های صحرایی می شود. بنابراین به نظر می رسد که کاهش غلظت انسولین پلاسما در حیوانات استرس دیده دلیل دیگری غیر از کاهش توان ترشح انسولین دارد.
    کلیدواژگان: استرس، گلوکز، انسولین، کورتیکوسترون، جزایر لانگرهانس، موش صحرایی
  • مقاله مروری
  • مهدی هدایتی، مریم سادات دانشپور صفحه 365
    با محرز شدن اهمیت لیپوپروتیین های با دانسیته بالا در بیماری های قلبی - عروقی، درخواست این آزمایش جز لاینفک نسخه پزشکان در این نوع بررسی ها گردیده است. امروزه در آزمایشگاه های تشخیص طبی از روش های ساده رسوبی قدیمی تا انواع سنجش های یکنواخت جدید برای این منظور استفاده می شود، اما واقعا ویژگی، دقت، صحت و کارایی این روش ها تا چه میزان است و استاندارد نمودن و ارزیابی آنها چگونه میسر می شود؟ در این مقاله سعی شده است تا متدولوژی انواع روش های مهم اندازگیری کلسترول در لیپوپروتیین های با دانسیته بالا اعم از اولتراسانتریفیوژ، الکتروفورز، روش های رسوبی و روش های سنجش یکنواخت بررسی شود و برتری روش های سنجش یکنواخت مورد بحث قرار گیرد. در نهایت، پیچیدگی، نیاز به مهارت بالای پرسنلی، زمان بر بودن و هزینه های بالای روش های اولتراسانتریفیوژ، الکتروفورزهای کمی، طیف سنجی مغناطیسی هسته و انواع روش های کروماتوگرافی، سبب عدم مطلوبیت این روش ها برای آزمایشگاه های تشخیص طبی گردیده است. نیاز به مراحل نمونه برداری، رسوب دهی و جداسازی دستی، از دقت روش های غیر یکنواخت کاسته و باعث جایگزینی آنها با روش های دقیق تری مانند روش های سنجش یکنواخت شده است. البته برای رقابتی شدن قیمت روش یکنواخت در مقایسه با روش های رسوبی غیر یکنواخت اندکی زمان لازم است.
    کلیدواژگان: ارزیابی، HDL، C، سنجش
  • اخبار همایش ها
    صفحه 374
|
  • F. Hadaegh, H. Harati, F. Azizi Page 293
    Introduction
    The aim of the current study was to ascertain which impaired glucose homeostasis at baseline is predictive of conversion to type 2 diabetes in an Iranian non-diabetic population.
    Materials And Methods
    This is a population-based cohort study conducted in 4134 non-diabetic residents of Tehran (the capital city of Iran), aged over 20 years, from 1999 to 2004. Fasting plasma glucose and glucose levels after ingestion of 75 g glucose were measured at baseline (1999-2001) and at follow up (2002-2004) with mean follow up duration of 3.4 years. ADA 1997 and 2004 criteria were used to determine the glucose tolerance status of the participants at baseline and follow up.
    Results
    Using ADA 1997 criteria, the cumulative incidence of diabetes for participants with IFG and IGT, isolated IGT and isolated IFG was 32.3, 10.7 and 9.5% respectively compared with 1.2% for those with normal glucose tolerance at baseline. After application of the new criteria the corresponding incidence rates were 24.8, 6.5 and 5.9% vs. 0.7%. In multivariate logistic regression analysis, the odds ratio for incident diabetes was 1, 6.5(2.5-16.7), 7.7(4.7-12.6) and 28.9(15.6-53.5) in subjects with normal glucose, isolated IFG, isolated IGT and both IFG and IGT respectively using ADA 1997 criteria. The corresponding odds ratios after application of the new criteria were 1, 4.6(2.5-9.0), 6.8(3.6-12.9) and 27.1(15.5-47.5) respectively. In addition to fasting and 2-hour glucose (p<0.001), the waist-to-hip ratio was an important risk factor for developing diabetes (p<0.01).
    Conclusion
    Both isolated IFG and isolated IGT, and especially combined IFG and IGT, based on either the new or previous ADA criteria are strong predictors for development of type 2 diabetes.
  • Y. Motaghipour, F. Valaei, P. Amiri, F. Azizi, R. Hajipour Page 301
    Introduction

    There are significant correlations between the mental health status of individuals and non-communicable mental or physical diseases. Epidemiological data regarding mental health indices plays an important part in the planning and designing of mental health programs. This study was conducted to evaluate the general mental health status of inhabitants in an area of Tehran as part of the TLGS.

    Materials And Method

    In this cross-sectional study, 927 residents (20 years and older) of a specific area were randomly selected. Subjects completed the demographic data forms alongwith the General Health Questionnaires (GHQ), validated for the Iranian population. A cut off of 6 and above was used as threshold to identify the group suspected of having psychiatric disorders. To compare the scores of total GHQ and subscales between different demographic variables, the Chi square, Mann whitney and Kruskal wallis test were used. Logistic regression was used to identify variables related to the group that scored above threshold.

    Results

    The total sample studied consisted of 927 adults, of whom 401 (43.3%) were males and 526 (56.7%) females. Among them 489 (52.8%) were suspected of having psychiatric disorders. Mean score of total GHQ was 7.0±5.4 and regarding the subscales of the questionnaire including physical symptoms, anxiety and sleep disorders, social dysfunction and depression, mean scores were 1.2±1.7, 1.7±2.0, 3.4± 2.0, 0.75±1.4 respectively and the median of mentioned subscales were 0, 1, 3 and 0 respectively. Frequency of women suspected of mental disorders was significantly higher than that of men (59.7% vs. 43.6%, p<0.001).

    Conclusion

    Taking into consideration the sample group and the method of gathering data, the frequency of those suspected of having psychiatric disorders in our study was higher as compared to other studies. Since mental health plays an important role in health promotion and community development, as well as the financial and psychological burden of illnesses, inplementation of policies in regard to implementation of related programs for prevention especially in women, seems vital.

  • M. Nadri, M. Jalali, Aa Sabour, M. Jeddi Tehrani, Ar Sadeghi Page 307
    Introduction
    Glutamic acid decarboxylase (GAD) catalyzes the conversion of glutamic acid to -aminobutyric acid (GABA). GAD65 isozyme is present in the pancreatic ß-cells. In the prediabetes period and during the ß-cell destruction, GAD is released as an autoantigen and anti-GAD autoantibodies appear in serum. Islet Cell Autoantibodies(ICAs) including anti-GAD are detectable in serum of diabetic patients up to 10 years before appearance of diabetes symptoms. This is an important predictive marker for diagnosis of prediabetic patients, especially in the first-degree relatives of diabetic patients for genetic factors. Anti-GAD is an important marker for detection of ß-cells destruction. The patients with high titers of anti-GAD have a worse disease prognosis and are in greater need of insulin injections.
    Materials And Methods
    This survey is a case-control study aimed at detection of anti-GAD presence in sera of type 1 diabetic patients and their first-degree relatives and comparison with healthy individuals. Fifty type 1 diabetic patients with mean age of 12.24 ± 6.2 years and mean disease duration of 34.5 ± 8.4 months, 35 first-degree relatives and 50 normal individuals without familial diabetes were included in the study all the individuals were chosen by a random sampling method. The values of fasting blood sugar were determined in first-degree relatives and controls and all were found to be normal. The values of anti-GAD were determined by ELISA method.
    Results
    Median values of anti-GAD in cases and controls were 28, (range: 5-2700) ng/ml and 2, (0-10) ng/ml, respectively. The anti-GAD titers were significantly higher in patients than in normal individuals and relatives together (p<0.0001). Median value of anti-GAD in first-degree relatives was 7, (0-950) ng/ml. There was a significant statistical difference between anti-GAD titers in first-degree relatives and controls, (p<0.01). There was a significant difference between mean value of age and diabetes duration in anti-GAD positive and anti-GAD negative patients, (p<0.05). There was a negative correlation between anti-GAD and age, diabetes duration, disease beginning age of patients, (r= -0.155,-0.158,-0.036), respectively.
    Conclusion
    By increasing of anti-GAD in diabetic patients and their first-degree relatives it may be concluded that measurement of anti-GAD is an important and beneficial tool for detection and diagnosis of prediabetic and diabetic patients.
  • H. Rezvanian, A. Hajigholami, A. Kachuei, S. Haghighi, G. Sattari, M. Amini, M. Amini Page 315
    Introduction
    Elevated level of serum homocysteine, as an independent risk factor for cardiovascular diseases, has been reported in hypothyroid patients. Considering the effect of levothyroxine on lowering homocysteine levels in these patients, and the fundamental role of folate in the metabolic cycle of homocysteine, this study was performed to compare the level of homocysteine in patients with hypothyroidism following treatment either with levothyroxine alone or in combination with folic acid.
    Materials And Methods
    In this double-blind clinical trial study, 60 hypothyroid patients were randomly divided into two groups (n=30 each), and both were treated with 50-100 ‌µg of levothyroxine, with conjunction of an additional 1 mg folic acid (cases) or placebo (controls). The level of fasting homocysteine, folic acid, and vitamin B12 was measured and compared in all participants at the beginning of the study and after TSH levels were normalized.
    Results
    The level of homocysteine in the case group was decreased from 15.77±6.33 µmol/L to 10.8±3.54 µmol/L (p<0.001), and was also decreased in the control group from 15.69±6.4 µmol/L to 13.9±6 µmol/L (p=0.03). The difference in the mean serum homocysteine level between 2 groups was statistically significant at the end of the study (p=0.0165).
    Conclusion
    Although the level of homocysteine was decreased in both groups, it was lowered to a greater extent in the group who received levothyroxine and folic acid. It seems that using folic acid in conjunction with levothyroxine can lower the potential harmful effects of homocysteine, which may even be exerted over a short-time period more efficiently.
  • A. Mohammadzadeh, E. Heydari, F. Azizi Page 321
    Introduction
    Hypothyroidism is a common disease in Iran. It can interfere with the normal function of some of the systems in the human body one of the symptoms it is associated with is hoarseness, a of dysfunction that may occur in such patients. This study has been performed to determine the details of voice disorders in hypothyroidism.
    Materials And Methods
    Hypothyroidism was confirmed in fifteen patients examined by an endocrinologist, using hormone laboratory tests. In all patients T4 level was less than 5 mg[d] and TSH level was over 10 mu/L. the vocalization and speech quality of all the cases were recorded and analyzed using the MDVP program by Visipitch system.
    Results
    The result of this study indicates that the majority of cases suffer from some degrees of dysphonia dryness of pharynx & larynx, hoarseness & the feeling of having a lump in their larynx are among the common complaints of these patients. Fundamental frequency (FO) in their voices with mean & SD (200  47 Hz) indicates a meaningful difference with normal values (P<0/01). Jitter parameter in studied patients with mean & SD (1/79  1/31) also indicates a meaningful difference with normal values (p<0/01). This is also the case with the Shimmer parameter in the studied patients with mean & SD (6/15  4.66) implying a meaningful difference with normal values (p<0/01).
    Conclusion
    This study indicates that voice problems are very common in hypothyroidism.
  • F. Nokhostin, A. Bavar, M. Hedayati, S. Zahedi Asl, M. Latifi Page 325
    Introduction
    Concidering complications of pyelonephritis in the mother and fetus such as septic shock, anemia, low birth weight, etc., recognition of these risk factors may be helpful in early and effective treatment.The purpose of this study is to determine frequency of diabetes in pregnant women with pyelonephritis and compare it with diabetes prevalence in pregnant women without pyelonephritis.
    Materials And Methods
    This survey was conducted as a cross-sectional study on 250 pregnant women whose final diagnosis based on ICD 10–CM codes was pyelonephritis and 250 pregnant women whose diagnosis was not pyelonephritis, in the Emam Khomeini hospital of Ahwaz and these findings was analyzed statistically.
    Results
    In 250 pregnant women with pyelonephritis, 27 cases and in 250 pregnant women without pyelonephritis, 18 cases had diabetes. Of these 27 cases (10.8%), 13 cases (5.6%) had Gestational Diabetes Mellitus (GDM) and 13 cases (5.2%) had overt diabetes. In the control group, 13 cases (5.2%) had GDM and 5 cases (2%) had overt diabetes (p=0.86), (p=0.04).
    Conclusion
    The prevalence of Gestational diabetes in pregnant women with pyelonephritis compared to the frequency of Gestational diabetes in pregnant women without pyelonephritis had no significant difference (p= 0.86) but, the prevalence of overt diabetes in case and control groups showed significant difference (p=0.04).
  • L. Azadbakht, P. Mirmiran, A. Esmaillzadeh, F. Azizi Page 331
    Introduction
    To determine the effects of long term moderate fat diet (30% of energy from fat) vs low fat (20% of energy from fat) diet on metabolic risks.
    Materials And Methods
    A randomized, prospective 14-month trial on overweight and obese patients, a total of 89 overweight and obese men and women. Intervention: (1) Moderate-fat diet (30% of energy), (2) Low fat diet (20% of energy). Main Outcome Measurements: Change in body weight, waist circumference, LDL-C, HDL-C, total cholesterol, triglyceride, systolic and diastolic blood pressure.
    Results
    45 subjects on a moderate fat diet and 44 subjects, on a low fat one were studied. Characteristics of all randomized participants were similar in both groups. After 7 months the moderate and low fat diets had similar effects on cardiovascular risks. The moderate fat diet was more successful after 14 months in reducing weight (-5.0±2.5 kg in the moderate group vs –1.2±1.1 kg in the low fat one p<0.0001), waist circumference (-5.5±2.4 cm in the moderate group vs – 2.3±1.3 cm in the low fat one p<0.0001), and other cardiovascular risk factors as well(LDL, triglycerides, total cholesterol, systolic blood pressure).
    Conclusion
    A moderate fat diet, controlled for energy intake long term might have more beneficial effects on cardiovascular risk factors as compared to a low-fat diet.
  • B. Heidari, P. Heidari, Ma Ghazi Mir Said, Sh Amini Page 341
    Introduction
    Back pain (BP) is a common symptom among the general population,particularly in the elderly subjects. It is the most common feature of osteoporosis (OP) as well as a symptom of vertebral fracture (VF). In elderly women it may be a heralding symptom of OP and possibly a presenting feature of VF. The present study was designed to determine the frequency of low bone mass in postmenopausal women presenting with BP.
    Materials And Methods
    155 postmenopausal women with BP were studied. Bone mineral density (BMD) was measured with use of dual enegy x-ray absorptiometry (DXA) with a single Norland Excell densitometer. BMD was determined in the femoral neck (FN) and L2-L4 region of lumbar spine (LS). T-score and Z-score at both regions were determined. Frequency of OP and osteopenia at the FN and LS regions were detrmined according to WHO criteria. Patients with inflammatory musculoskeletal diseases, inflammatory back pain, infectious, or malignant spinal diseases, and history of rheumatic diseases or spinal surgery were excluded. Chi square and t tests were used for comparisons.
    Results
    The mean age and the mean menopausal duration of patients were 64±8 and 16±9 years respectively. Sixty-three percent of patients were 60 years or over. The mean BMD at the LS and FN were 0.70±0.13 gr/cm-2 and 0.79±0.18 gr/cm-2 respectively. The proportion of OP at the FN and LS were 30% and 56% respectively. The combined prevalence of OP at both FN and LS was 61.5%. The proportion of patients with Z-score < -1 and < -2 at the LS were 40% and 22% and at the FN were 37% and 11% respectively. In patients, aged 70 years and over, compared with patients below 70 years the BMD was decreased by 14% at the FN and 10% at the LS (P<0.02 and P<0.001 respectively). Menopausal duration of over than 10 years was associated with 5.6 fold risk of OP.
    Conclusion
    The results of this study indicate that, the majority of postmenopausal women with BP are osteoporotic or osteopenic at the LS or FN. So they are at increased risk of future vertebral or femoral neck fractures.
  • M. Tohidi, F. Hadaegh, H. Harati, Ar Sobhani, M. Farshadi, P. Esteaneh Page 347
    Aims
    Type 1 diabetes mellitus is an autoimmune disorder which is associated with different organ specific autontibodies including anticardiolipin antibody (ACLA). The association of ACLA with diabetes has not been widely reported. The aim of this study was to determine the prevalence of ACLA IgG and IgM and evaluation of their possible association with other auto-antibodies, duration of disease and status of control of blood glucose in type 1 diabetes patients.
    Materials And Methods
    In a cross sectional study, 48 patients with type 1 diabetes in Bandar Abbas were compared with 41 age & sex matched healthy persons for the presence of ACLA (IgG and IgM), Rheumatoid Factor (RF) and Anti Nuclear Antibody.
    Results
    The mean age of diabetic patients was 20/5 ± 10 years. High titers of ACLA (IgG and/or IgM) were more common in type 1 diabetic patients than in healthy controls (18% vs. 0%, p<0.01) with no significant difference between males and females (4 and 12% respectively). Unlike ACLA IgG, the mean value of serum ACLA IgM was significantly higher in type 1 diabetic patients than in controls (6.8±2.8 vs. 4.5±2.4 GPLU/ml). Among type 1 diabetic patients, those with high titers of ACLA (ACLA+) were older and had higher age of onset of diabetes than those with normal titers, but there were no difference in duration of diabetes or level of HbA1c between them. No significant difference was observed in the prevalence of ACLA+ or the mean values of ACLA IgG and IgM between recently (< 1 years) and previously (> 1 years) diagnosed diabetic patients. ACLA+ patients were also more likely to show positive RF than the ACLA- group(25 vs. 0%).
    Conclusion
    The relatively high prevalence of ACLA (+) in type 1 diabetic patients and its association with other autoantibodies may reflect an abnormal immunologic response in some stages of type 1 diabetes. ACLA might be added to the list of autoantibodies that should be measured in type 1 diabetes patients.
  • H. Zardooz, S. Zahedi Asl, Mk Gharib Naseri Page 355
    Introduction
    Despite documented studies, the exact role of stress in diabetes is still unclear. In the present study the effect of chronic psychological stress on insulin release from rat pancreatic islets has been investigated.
    Materials And Methods
    Male Wistar rats were divided into two equal groups of control and stressed (n=8/group). The animals of the stressed group were exposed to restraint stressors (1 hour twice daily) for 15 and 30 consecutive days. At the beginning and end of the experimental periods the animals were weighed and blood samples were taken to determine the basal plasma levels of glucose, insulin and corticosterone. Following this, the pancreatic islets of 5/group of the above animals were isolated and the static release of insulin in the presence of different glucose concentrations (2.8, 5.6, 8.3, 16.7 mM) was assessed.
    Results
    The results showed that in the stressed group fasting plasma glucose levels on the 15th day were significantly increased compared to those of the control group. However there was no significant increase on the 30th day. Fasting plasma insulin showed a significant decrease on the 15th and 30th days of the experiment in the stressed group. Stressed rats showed significantly higher basal plasma corticosterone levels, only on the 15th day, as compared to the controls. Insulin secretion from islets of the stressed group, in response to increasing concentrations of glucose, showed significant increase on the 30th day of the experiment compared to the control group.
    Conclusion
    The results suggest that chronic psychological stress could increase response of pancreatic β cells to glucose and thus, low insulin levels of the stressed animals, in vivo, could be explained by reason(s) other than the reduction of insulin release capacity of pancreatic β cells.
  • M. Hedayati Daneshpour Page 365
    Following confirmation of the role of HDL-C role in cardiovascular disease, its measurement has become a fixed requirement by physicians. Today serum HDL-C is measured using different methods from simple outdated precipitation methods to the latest of homogenous assays used for HDL-C determination. However, the precision, accuracy and performance, standardization, and evaluation for those methods are controversial. This paper briefly discusses the methodology of various HDL-C determination methods e.g ultra centrifugation, electrophoresis, precipitation and homogenous assays, and advantages of homogenous methods. Human expertise, time consuming and high cost instrumentation of ultra centrifugation, quantitative electrophoresis, nuclear magnetic resonance and chromatographic methods are key factors that make the methods undesirable for clinical laboratories. Precipitation and manual separation steps of non homogenous HDL-C determination methods, reduces their precision, and causes them to be replaced by more precise methods such as homogenous assays however more time is needed for their costs to be more competitive.